Nel mezzo del cammin di nostra vita

Deze middag aan het begin van de vergadering van het Faculteitsbestuur vroeg Mat van Essen me waarom ik er mee zou ophouden. Voor hem lag de laatste editie van 'Univers' met daarin de aankondiging dat ik op 24 februari mijn 'last lecture' geef in DZ01.
Dat klopt, maar hopelijk ook niet natuurlijk. Ik heb liever iets in de zin van de laatste van de eerste helft - maar dat klinkt niet natuurlijk.
De 'last lecture' is een idee van 'Extra muros', de vereniging van de studenten 'Liberal arts'. Er zit een beetje een luguber - nou ja, een beetje? - tintje aan want de inspiratie komt van een Amerikaanse professor die gehoord had dat hij nog 4 maanden te leven had en die dus echt zijn 'last lecture' heeft gehouden. Ontdaan van deze dramatische omstandigheden blijft daarvan over dat aan een docent wordt gevraagd om een college te geven met als insteek: 'Als u nu zou weten dat dit je laatste college is, welke boodschap wil u dan meegeven aan je studenten'.
Mijn voorgangers, waaronder ook onze Willem Witteveen, hadden zoveel te vertellen dat de 'last lecture' intussen is uitgegroeid tot een groot gebeuren, met veel aandacht, publiek, 'life streaming' - schijnt te betekenen dat u kunt volgen vanop uw kamer - en zelfs pers.
Jammer genoeg kom ik niet veel verder dan de gedachte dat ik hoop dat ik tijdens mijn 'last lecture' niets meer te zeggen heb omdat ik me al een leven lang ten volle heb gegeven. Maar dan kan ik best anderhalf uur over praten. En wat mooie verhaaltjes over verzinnen.
Komt u dus vooral luisteren, dan hoort u 'My seven stories of wisdom'. En vragen stellen, dat mag ook. En borrelen daarna. Donderdag 24 februari, 14.00 uur, DZ 01.