Deze middag zijn we met het faculteitsbestuur, aangevuld met Heleen Celen, student-adviseur bij het Onderwijsberaad en Hein Coppes, gaan eten. Dat doen we niet vaak, maar er was dit keer meer dan goede reden toe. De lunch gold als verlaat en tegelijk vervroegd afscheidsdiner van een paar leden van het bestuur. Verlaat voor Irene De Boer, die de vorige twee academiejaren student-adviseur van het bestuur was. Zij had erop gestaan dat het in september geplande diner werd uitgesteld omwille van mijn afwezigheid - toen wel te verstaan, niet nu. Dat apprecieer ik zeer. Ik heb de inbreng van Irene in het bestuur altijd erg gewaardeerd en heb er veel aan gehad. Bovendien hadden wij, zoals met alle collega's in het bestuur, een uitstekende samenwerking en was de sfeer altijd prettig.
Vervroegd voor de twee andere 'feestvarkens', omdat het natuurlijk een uitgebreid en langdurig diner had moeten zijn, à la Belge, maar daarvoor was geen moment meer te prikken in de agenda's. Dus maar een lunch. Wat natuurlijk goed is voor het krappe faculteitsbudget.
Die 'met-voor-een-lid-van-het-bestuur-niet-eetbare-dieren-vergeleken andere feestelingen' waren natuurlijk onze beide vice-decanen, Theo de Roos en Jonathan Verschuuren. Theo en Jonathan nemen na respectievelijk 31 en 36 maanden dienst afscheid. Theo gaat iets vroeger dan aanvankelijk gepland weg omdat hij raadsheer wordt in het Hof Den Bosch. Voor Jonathan zit zijn termijn van drie jaar er helemaal op.
Ik denk dat we mogen zeggen dat we met dit bestuur de voorbije jaren heel wat werk hebben mogen verzetten. Het is hier niet de plaats om daar diep op in te gaan maar ik roep gewoon wat dingen: het strategisch plan, het nieuwe financierings- en beoordelingssysteem onderzoek, het nieuwe aio-contract en de hertekening van de facultaire promovendipool, de redesign bachelor, het begin van de academiseringsdiscussie, de onderzoeksvisitatie, de onderwijs mid term review en accreditatie, een versnelling in de internationalisering, een verjonging in het hooglerarenbestand, en dit allemaal onder een saus van begrotingsdiscipline. Je kan daar nog veel aan toevoegen, maar een ding is zeker: zonder het harde werk van onder meer Jonathan en Theo en zonder de uitstekende sfeer van samenwerking en vertrouwen die er heerst, had dit allemaal niet gekund. Voor het overige zal ik hier niet veel meer weggeven over de beide heren. U kent hen, en ik heb hen vorige week op de Kerstborrel uitgebreid toegesproken. Maar ik wil dit nog meegeven: ondanks het harde werk en het vaak hektische ritme waaronder zo'n bestuur werkt, we hebben toch ook veel gelachen. En daar zit het feit dat beide vice-decanen allebei de belangrijkste twee kwaliteiten van een bestuurder hebben voor veel tussen, met name humor en optimisme.
Intussen wens ik u allen fijne kerstdagen en een jaar waarin u die kwaliteiten ook mag hebben en er ten volle van mag genieten bij anderen. En dat u er reden toe hebt.
En oh ja, er is nog een bijzondere reden tot optimisme voor het nieuwe jaar in onze faculteit. Maar die vertel ik u morgen pas.
Prof. Randall Lesaffer
Randall R.C. Lesaffer (1968, Brugge) studeerde rechten en geschiedenis aan de Universiteit Gent en de K.U. Leuven. In Leuven promoveerde hij in 1998 tot doctor in de rechten op een proefschrift over vredes- en alliantieverdragen van de 15e tot de 20e eeuw. Sinds maart 1999 is hij hoogleraar rechtsgeschiedenis in Tilburg, waarbij hij zich richt op de geschiedenis van het volkenrecht van de 15e tot de 18e eeuw. Lesaffer geldt als een internationale autoriteit op dit gebied. In 2008 werd hij benoemd tot decaan van de Faculteit Rechtswetenschappen.