De langste 89 minuten uit een decanaat

God straft onmiddellijk, zegt men, en dat is donderdag gebleken.
Velen van u zal het zijn ontgaan, maar donderdag was een grote dag voor onze faculteit. Het was dé dag van de onderzoeksvisitatie. Praktisch kwam het erop neer dat 8 van ons - Corien, Willem vG, Peter, Jan V, Jonathan, Bert-Jaap, Mat en uw dienaar - naar Utrecht trokken voor een gesprek met de landelijke visitatiecommissie Rechtsgeleerdheid.
De dag voordien hielden we 'krijgsraad', dit onder de kundige leiding van Jonathan Verschuuren. Deze had alles tot in de puntjes voorbereid, het hele 'plan de campagne', tot en met de uurregeling van de trein. In een poging om grappig te zijn vroeg deze fanatieke Alfarijder nog: 'trein wat is dat?'. En in een al even vermetele poging om galant te zijn stelde ik Corien voor - niet omdat zij de enige dame in het gezelschap is maar omdat zij dicht bij mijn halfvast verblijf de Auberge du Bonheur woont - om haar op te halen.
God strafte inderdaad onmiddellijk, of toch zodra hij tijd had de volgende morgen. Om 10 uur moesten we in Utrecht zijn, om 7.50 vertrok ik aan de Auberge, om één uur en negentwingtig, ja EEN UUR EN NEGENENTWINTIG minuten later voor het huis van Corien aan te komen. 'The rest is history'. Wij waren iets te laat en ik een beetje over mijn Alfatoerental. Maar dat bleek geen erg. In een faculteit als de onze waar teamspirit op nummer 1 staat kan men de decaan bij een visitatie wel (even) missen.
Maar alle gekheid in een file, het interview ging goed. De commissie was goed voorbereid, stond duidelijk open voor onze eigenheid en inbreng en nam de zaak met de nodige gemoedelijkheid, collegialiteit en pragmatisme op. Eens te meer, net als bij de recente midterm onderwijs, moet ik me bewonderend uitdrukken over het feit dat collegae bereid zijn dit soort zware exercities te doen, en dit zo grondig te doen. Hoe dan ook, wij - met vijf dit keer in de auto, alle spot over niet-treinende decanen blijkbaar vergeten - reden met een goed gevoel terug naar Tilburg.
Donderdag was dus een goede dag voor onze faculteit, de falende verkeerssignalisatie ten spijt.
En oh ja, daarvoor was nog een reden. De Elsevier-keuzegids is weer uit, en jaja, we zijn weer nummer 1 voor Rechtsgeleerdheid en Fiscaal Recht bij de collegae en nummer 1 voor Rechtsgeleerdheid bij de studenten. Heerlijk toch, die evaluaties en visitaties ... Schrappen die laatste woorden, God ...