Vorige week was ik nog een paar dagen in Yale om er onderzoek te doen. Tussen de bedrijven door heb ik nog even van de gelegenheid gebruik gemaakt om met een paar mensen te gaan praten. Bijzonder nuttig, naast aangenaam, was het gesprek met Toni Davis, vice-decaan voor alumni-relaties van de Yale Law School.
Amerikaanse rechtenfaculteiten hebben een grote traditie in alumniwerking en bijhorende fundraising. Dat is niet anders in Yale, integendeel, en omdat ook onze faculteit de komende jaren meer wil investeren in de alumni-werking leek het me een goed idee mijn licht daar eens te steken. Het was een leerijke ervaring, en dit niet alleen omwille van de indrukwekkende organisatie die er achter de alumni steekt.
Vooreerst is er de keuze om alumniwerking en fundraising strikt gescheiden te organiseren. Waar er in de VS helemaal geen otium kleeft aan het idee dat men de eigen alumni benadert voor fondsenwerving, is het in Yale toch zo dat men de twee zaken organisatorisch benadert al twee verschillende takken van sport. Dat betekent dat andere mensen op andere tijdstippen met het één of het andere bezig zijn. Op die manier hebben de alumni, ook de grote geldschieters, niet het gevoel dat als ze naar een barbecue of familieweekend komen hun portefeuille in het oog moeten houden. Voor alles zijn tijd dus.
Voor het overige had collega Davis een duidelijke boodschap. Wat de alumni willen is drie dingen: 'friends, intellect and network'. Men wil oude vrienden terugzien, men wil bijleren over het vakgebied en men wil profiteren van het 'old boys and girls network' dat een faculteit uiteindelijk is of kan zijn. Dat eerste en tweede gebeurt via het tijdschrift, het jaarlijkse familieweekend en de vele regionale activiteiten op meer dan tien plaatsen in en buiten de VS. Het tweede gebeurt via de 'career service'. En voor het overige moet het vooral gezellig zijn. En dat moet, zelfs in Yale, niet altijd veel te kosten.