Haagse friet

Van donderdag tot zondag ben ik in Cambridge, het originele wel te verstaan. Ik ben hier voor de 25ste verjaardag van het Lauterpacht Research Centre for International Law. Het centrum werd in 1983 opgericht door sir Eli Lauterpacht. Het is later genoemd naar hem en naar zijn vader, sir Hersch Lauterpacht (1897-1960). Deze oud-student van Hans Kelsen mag als één van de meest invloedrijke internationalisten van de 20ste eeuw gelden. Dat hij, volgens zijn zoon, zijn vroege dood haalde aan het al té lekkere eten in Den Haag, waar hij rechter was in het Internationaal Gerechtshof, laat ik volledig voor rekening van zijn 'Britishness'. Hoe dan ook, het 'Lauterpacht' is de voorbije jaren uitgegroeid tot één van de belangrijkste centra voor het internationale recht in de wereld. Naast een tiental vaste medewerkers, komen er jaarlijks enkele dozijnen gasten verblijven en werken.
Voor mij is het Lauterpacht al een tiental jaar een vast academisch toevluchtsoord. Elk jaar probeer ik hier een tweetal weken te komen. Keer op keer zijn het de meest productieve van het jaar in termen van onderzoek en publicaties. Ook andere Tilburgse onderzoekers hebben de weg naar hier gevonden.
Maar dit keer ben ik hier niet, of niet alleen, voor onderzoek. De 25ste verjaardag van het Lauterpacht wordt een groots feest waar 'le tout monde du droit international' zal verschijnen. De voorbije jaren hebben we met de Tilburgse rechtshistorici in het CTLD hard gewerkt om de volkenrechtsgeschiedenis op de kaart van het internationaal recht te zetten. Ook tijdens mijn decanaat wil ik die inspanningen niet stoppen. Aangezien het zeker moeilijker wordt om in 'geschrifte' aanwezig te zijn, is dit een ideale manier om in beeld te blijven. En meteen wat interessante contacten te leggen met vertegenwoordigers van rechtenfaculteiten uit de hele wereld.