Deze week heeft onze faculteit een covenant gesloten met de verantwoordelijken van HBO Recht in Arnhem. Deze overeenkomst maakt het mogelijk dat afgestudeerden uit Arnhem via het schakelprogramma in enkele van onze masters instromen. Ook hier hebben we gekozen voor wat mijn voorganger de 'ingedaalde variant' noemt. Studenten uit de HBO krijgen de kans om al vroeg in hun opleiding enkele bachelorvakken aan de UvT te volgen en zo te proeven van het universitaire leven.
In den lande wordt hierover verschillend gedacht. Zelf ben ik een groot voorstander van deze samenwerking. Eén van de taken van een onderwijsinstelling is om mensen kansen te geven om hun talenten te ontplooien. Deze covenant draagt daartoe een steentje bij.
Bovendien betekenen de komst van de HBO Recht en de aanwezigheid van afgestudeerden uit de HBO in onze faculteit voor ons een permanente uitdaging om ons te bevragen over het academische gehalte van onze opleidingen. Is de academische dimensie in onze opleidingen voldoende sterk? Wat is het onderscheid tussen een professionele en een academische rechtenopleiding, en slagen wij er voldoende in om dit verschil waar te maken. En zijn wij in staat om mensen die uit een andere achtergrond komen tot goede academische juristen te vormen op een tweetal jaren tijd?
De rechtenopleiding is, meer dan andere universitaire studies, sterk praktijkgericht. Maar het moet meer zijn dan dat, of dat doen op een bijzondere manier. Het is immers niet alleen onze taak juristen klaar te stomen die meteen en zonder overgang inzetbaar zijn in het beroepsleven - zeker niet in de bachelorfase. Het is daarenboven en vooral onze taak hen de methodiek, het zelfstandig-kritisch vermogen en de intellectuele bagage mee te geven die hen toelaat om gedurende een carrière van ruim 40 jaar en in de meeste diverse omstandigheden hun titel van 'meester in het recht' waar te maken. We doen er goed aan te beseffen dat de studenten die straks in het eerste jaar instromen zo rond 2055 met pensioen gaan. De opleiding alleen afstemmen naar de directe behoeften van de markt is in alle betekenissen korte-termijn denken.
Prof. Randall Lesaffer
Randall R.C. Lesaffer (1968, Brugge) studeerde rechten en geschiedenis aan de Universiteit Gent en de K.U. Leuven. In Leuven promoveerde hij in 1998 tot doctor in de rechten op een proefschrift over vredes- en alliantieverdragen van de 15e tot de 20e eeuw. Sinds maart 1999 is hij hoogleraar rechtsgeschiedenis in Tilburg, waarbij hij zich richt op de geschiedenis van het volkenrecht van de 15e tot de 18e eeuw. Lesaffer geldt als een internationale autoriteit op dit gebied. In 2008 werd hij benoemd tot decaan van de Faculteit Rechtswetenschappen.