Matchmaking over the Channel

Onlangs zei iemand over me dat ik mijn leven slijt tussen Engeland en Italië. Behalve dat dit een belediging is aan het adres van de Schotten, is het natuurlijk waar omdat de Lage Landen tussen beide in liggen. Maar ik durf niet helemaal te ontkennen dat er ook nog een andere lezing is die zijn rechten heeft.
Tien dagen geleden was ik nog in Rome, vandaag ben ik in Londen. Wees gerust, het is ‘business, not pleasure’, of toch grotendeels. Ik ben met Dennis Baas op een kleine tour langs twee van de drie Britse hoofdsteden. Doel is ons netwerk van partners uit te breiden.
Vandaag waren we te gast bij Queen Mary. Dit is een vrij jonge, dynamische universiteit in het Westen van Londen. Naast een rechtenfaculteit hebben ze ook nog een apart departement voor internationale arbitrage in het centrum van de stad. We willen een eerste samenwerking opzetten in de vorm van een klassieke overeenkomst voor studentenuitwisseling, maar Queen Mary is zeker ook een partner om verder mee te gaan.
Queen Mary is geïnteresseerd in samenwerking, maar toch zal een definitief antwoord nog even op zich laten wachten. Zoals blijkbaar vele instellingen in de Anglo-Amerikaanse wereld zijn ze immers bezig hun internationale strategie te herzien – iedereen gaat blijkbaar naar dezelfde congressen hierover. Ook wij doen dat. Eigenlijk komt het er overal op neer dat men overgaat van relaties met vele, vele partners naar meer intense relaties met een kleinere groep. In die zin komen de plannen van ons bestuur om een netwerk van ‘preferred partners’ te gaan definiëren tijdig. Er staat immers een nieuwe internationale trein te vertrekken.