Dat vergaderen tot de dagelijkse ervaringswereld van een decaan behoort zal niemand verwonderen of tot enige vorm van medevoelen bewegen. Decanen zijn daarin niet uniek in de academische wereld - of enige andere wereld. Overigens moet het gezegd dat vanuit de omgeving waarin ik voor ik naar Tilburg kwam vooral van deze hogere vorm van uiting van het menselijk kunnen mocht genieten - de Vlaamse politiek - de Tilburgse vergadercultuur als bijzonder efficiënt en sober heb ervaren. Vergaderingen worden doorgaans efficiënt geleid, men spreekt er niet alleen maar luistert er ook wel, en bijna niemand heeft constant de onweerstaanbaar drang zichzelf te aanhoren. Bovendien ontbreekt elke 'omkadering', tenzij men koffie onder deze noemer vat.
Maar als decaan wordt men wel blootgesteld aan een soort van vergaderingen dat ik althans niet kende voordien: de decanenvergaderingen. Er zijn twee vormen: er is het geregelde bestuursoverleg tussen het College van Bestuur en de diverse decanen binnen de UvT en er is het DRG, het Disciplineoverlegorgaan Rechtsgeleerdheid - de bijeenkomst van de decanen van de Nederlandse rechtenfaculteiten.
Het hoeft geen betoog dat alle goeds wat ik hierboven meldde over de Tilburgse vergadercultuur bij uitstek opgaat voor deze interdecanale ontmoetingen. Als nieuwkomer heb ik deze bijeenkomsten de voorbije maanden althans als bijzonder prettig ervaren. De efficiëntie ligt hoog, de sfeer is goed en collegaliteit en solidariteit staan voorop. Bovendien wordt er tijd gemaakt om van en aan elkaar te leren.
De trouwe lezer zal zich intussen afvragen of dit enthousiasme bij 'onze Belgische decaan' te maken zou kunnen hebben met de 'omkadering'. Neen, de heisessie niet te nagesproken was de enige reminiscentie aan 'omkadering' die ik de voorbije vergadering hoorde of zag een opmerking in een stuk 'dat aan de UvT regelmatig alcohol wordt aangeboden bij feestelijke gelegenheden en aan het eind van belangrijke vergaderingen'. U begrijpt mijn consternatie. Zou die ene keer dat ik tien jaar geleden met champagne tracteerde aan het eind van een vakgroepsvergadering dan toch als 'regelmatig' worden beschouwd?
Prof. Randall Lesaffer
Randall R.C. Lesaffer (1968, Brugge) studeerde rechten en geschiedenis aan de Universiteit Gent en de K.U. Leuven. In Leuven promoveerde hij in 1998 tot doctor in de rechten op een proefschrift over vredes- en alliantieverdragen van de 15e tot de 20e eeuw. Sinds maart 1999 is hij hoogleraar rechtsgeschiedenis in Tilburg, waarbij hij zich richt op de geschiedenis van het volkenrecht van de 15e tot de 18e eeuw. Lesaffer geldt als een internationale autoriteit op dit gebied. In 2008 werd hij benoemd tot decaan van de Faculteit Rechtswetenschappen.