Vorige week was ik van woensdag tot zaterdag in het Zwitserse Fribourg voor de jaarlijkse bijeenkomst van de Société Internationale de l'Histoire des Droits de l'Antiquité, zeg maar de hoogmis van het Romeins Recht. Ook Olga Tellegen en twee aio's, Tessa Leesen en Jan Hendrik Valgaeren gingen erheen. De beide aio's hielden er een gesmaakte presentatie. Olga en ik keken toe en zagen dat het heel goed was.
Gezien de interdisciplinaire aard van mijn vakgebied, de volkenrechtsgeschiedenis, kom ik internationaal in diverse clubs terecht. Van Romeins recht en rechtsgeschiedenis over internationaal recht en diplomatieke geschiedenis tot internationale politiek heb ik de voorbije jaren congressen bijeengewoond. Wat me daarbij opvalt is dat het niveau van de presentaties, en daarmee van het debat errond, sterk is gestegen, zowel naar de inhoud als naar de vorm. Zo slagen steeds meer mensen, jongeren en anderen, er vandaag in om op een heldere en duidelijke manier hun voornaamste punten naar voren te brengen en te beargumenteren. Dat is ooit anders geweest. Dat heeft ongetwijfeld te maken met de groei van de kritische massa die dan weer met de internationalisering samenhangt.
Eén en ander betekent dat wij, als wij willen dat onze studenten later ook op dat internationale topniveau mee blijven kunnen, hen daarop goed moeten voorbereiden. In die zin is de research master een bijzonder belangrijk instrument.
Prof. Randall Lesaffer
Randall R.C. Lesaffer (1968, Brugge) studeerde rechten en geschiedenis aan de Universiteit Gent en de K.U. Leuven. In Leuven promoveerde hij in 1998 tot doctor in de rechten op een proefschrift over vredes- en alliantieverdragen van de 15e tot de 20e eeuw. Sinds maart 1999 is hij hoogleraar rechtsgeschiedenis in Tilburg, waarbij hij zich richt op de geschiedenis van het volkenrecht van de 15e tot de 18e eeuw. Lesaffer geldt als een internationale autoriteit op dit gebied. In 2008 werd hij benoemd tot decaan van de Faculteit Rechtswetenschappen.