Vanmiddag ben ik teruggekeerd van een tweedaags verblijf in Rome. Ik was er uitgenodigd door professor Emanuele Conte van de Università Statale di Roma Tre. De rechtenfaculteit van Roma Tre is een jonge faculteit. Zij is gehuisvest in een nagelnieuw gebouw aan de Via Ostiense, op zo'n tweehonderd meter van de basiliek San Paolo fuori le mura. De faculteit telt zo'n 5.000 studenten. Minder dan honderd personeelsleden staan er in voor het onderwijs.
Toch vinden Conte en de zijnen tijd om deel te nemen aan het internationale academische debat, en dit in een land waar zoiets geen traditie heet te zijn. Roma Tre is een partner, samen met onder meer het Europees Instituut in Firenze, in een Europees doctoraat voor de historische, sociologische, antropoligische en filosofische studie van de Europese rechtsculturen.
Het project groepeert een 20-tal doctoraten. Promovendi uit diverse Europese en niet-Europese landen krijgen een beurs om gedurende drie jaar in drie verschillende landen aan hun proefschrift te werken.
Het seminarie vorige en deze week sluit het tweede jaar voor deze groep af. Zelf was ik gevraagd commentaar te komen geven op het werk van een Tsjechische promovenda die over laat-middeleeuwse vredesverdragen werkt. Voor mij meteen een gelegenheid om even aan de bestuurlijke beslommeringe te ontsnappen en mij nog even echt academicus te voelen.
Prof. Randall Lesaffer
Randall R.C. Lesaffer (1968, Brugge) studeerde rechten en geschiedenis aan de Universiteit Gent en de K.U. Leuven. In Leuven promoveerde hij in 1998 tot doctor in de rechten op een proefschrift over vredes- en alliantieverdragen van de 15e tot de 20e eeuw. Sinds maart 1999 is hij hoogleraar rechtsgeschiedenis in Tilburg, waarbij hij zich richt op de geschiedenis van het volkenrecht van de 15e tot de 18e eeuw. Lesaffer geldt als een internationale autoriteit op dit gebied. In 2008 werd hij benoemd tot decaan van de Faculteit Rechtswetenschappen.