Terwijl ik dit schrijf, gaat het eerste hoorcollege van het vak Europese Rechtsgeschiedenis A in WZ 1 van start. Voor het eerst in jaren geef ik die colleges niet; tijdens mijn decanaat nemen Trix van Erp-Jacobs en Karlijn van Blom dit over. Ik ben er zeker van dat zij het schitterend zullen doen.
Maar het doet me wat; ik zal de grote aula de komende drie jaar zeker missen. Gelukkig ben ik niet helemaal onderwijsvrij. Maandag al mocht ik openen met het eerste college van 'International Relations in Historical Perspective', dit voor een groep van zo'n goede 50 studenten uit binnen- en buitenland.
Elk jaar opnieuw ervaar ik zo'n eerste collegeweek als een echte opsteker. Op het einde van een academiejaar ben ik meestal wel lesmoe. Maar tegen augustus begint mijn 'docentenbloed' weer te koken en kijk ik uit naar de eerste weken van het academiejaar. Het is alsof het eind van de zomer nog een nieuwe lente brengt.
Als hoogleraar krijg je vaak de vraag waar naar je hart het meest uitgaat, onderwijs of onderzoek. Mijn antwoord is steevast: naar beide. Want waar vind je tenslotte een meer dankbaar publiek voor de inzichten die je onderzoek oplevert dan bij je studenten?
Prof. Randall Lesaffer
Randall R.C. Lesaffer (1968, Brugge) studeerde rechten en geschiedenis aan de Universiteit Gent en de K.U. Leuven. In Leuven promoveerde hij in 1998 tot doctor in de rechten op een proefschrift over vredes- en alliantieverdragen van de 15e tot de 20e eeuw. Sinds maart 1999 is hij hoogleraar rechtsgeschiedenis in Tilburg, waarbij hij zich richt op de geschiedenis van het volkenrecht van de 15e tot de 18e eeuw. Lesaffer geldt als een internationale autoriteit op dit gebied. In 2008 werd hij benoemd tot decaan van de Faculteit Rechtswetenschappen.