Terwijl ik dit schrijf, is mijn voorganger Philip Eijlander zijn kamer op de tweede verdieping aan het leegmaken. Daarnet droeg hij mij nog een stapel documenten over, met daarbij nog wat goede raad en nuttige tips. Na vier dagen decaan besef ik nog meer dan tevoren dat elk woord waard is opgedronken te worden.
Onze faculteit is de voorbije jaren enorm gegroeid en meer divers geworden. Vanuit het bestuur merk je dat beter dan waar dan ook. Het aantal dossiers dat op enkele dagen op je af wordt gevuurd - en dan is het nu nog rustig - is best indrukwekkend. Ik heb Philip altijd bewonderd voor de rust, het (schijnbaar?) gemak en de efficiƫntie waarmee hij alles afhandelde. Die bewondering is nu nog een streepje hoger komen te liggen.
Philip vertrekt morgen naar Aruba. Hij laat een faculteit in topvorm achter en heeft daar zelf enorm aan bijgedragen. Zoals ik vorige week zei in mijn toespraak tot hem, het zijn grote schoenen die ik moet aantrekken. Hij, en jullie allen, mogen erop rekenen dat ik er alles zal aan doen om die te vullen. Ook al heb ik dan maar een 45.