Soms gebeurt het me dat mensen me vragen of dit weblog wel wordt gelezen en of ik er reacties op krijg. Schriftelijke reacties krijg ik niet, en ik kan niet zeggen dat ik dit in het licht van de stroom e-mails die ik dagelijks binnen krijg betreur. Mondelinge reacties des te meer, en die zijn zeker welkom.
Opvallend is dat het bericht wat het meeste reacties losmaakte, dat was waarin ik het had over de verschillende Nederlandse en Vlaamse lunchcultuur. Het zal u niet verwonderen dat het merendeel van de commentaren van de Noordelijke kant van de grens kwam - de vele Vlaamse lezers van dit weblog ten spijt. Een eerlijk gezegd, ik moet iets rechtzetten. Er is één categorie waarin de Tilburgse eetcultuur de Vlaamse academische wereld ver achter zich laat: namelijk die van het taart eten.
Hier in Tilburg wordt werkelijk elke gelegenheid te baat genomen om taart te eten. Verjaardagen, voetbalpronostieken, afstuderen, contractsbeëindiging van student-assistenten, en ga zo maar door, het zijn allemaal aanleidingen om de kartonnen dozen met rijkelijk van slagroom voorziene taarten te laten aanrukken. Jarenlang dacht ik dat dit iets specifiek was voor de vakgroep EER, maar nu ik decaan ben weet ik beter. Het is een faculteitsbreed fenomeen.
Daarvan gesproken, met al dat taart eten zou een mens zich beginnen afvragen hoe het komt dat de faculteit niet breder is. Het is wellicht in dit licht dat ik de zorg moet begrijpen van een collega die me deze week mailde met de vraag om voor een gezonder alternatief te zorgen dan slagroomtaart om straks onze eerste plaatsen in de Elsevier-keuzegids te vieren.
Die collega hoeft zich echter niet al té veel zorgen te maken. Deze faculteit compenseert de calorie-inname ook door haar sportieve opstelling. Zo is er binnenkort het facultaire zaalvoetbaltornooi. En voor wie meer wil zijn er de plannen om voor het goede doel zesmaal Alpe d'Huez op te fietsen.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik beide gelegenheden aan mij zal laten voorbijgaan. Voetbal, in zaal of erbuiten, is echt niet mijn ding en voor Alpe d'Huez moet ik nog wel een jaartje of twee trainen. Bovendien is er iets wat mij toch wel erg afschrikt om deze 'Nederlandse' Alpenreus op te rijden: zou men boven iets anders hebben dan een glaasje karnemelk?
Prof. Randall Lesaffer
Randall R.C. Lesaffer (1968, Brugge) studeerde rechten en geschiedenis aan de Universiteit Gent en de K.U. Leuven. In Leuven promoveerde hij in 1998 tot doctor in de rechten op een proefschrift over vredes- en alliantieverdragen van de 15e tot de 20e eeuw. Sinds maart 1999 is hij hoogleraar rechtsgeschiedenis in Tilburg, waarbij hij zich richt op de geschiedenis van het volkenrecht van de 15e tot de 18e eeuw. Lesaffer geldt als een internationale autoriteit op dit gebied. In 2008 werd hij benoemd tot decaan van de Faculteit Rechtswetenschappen.